Nasip-li dizanteri

Uğursuzluk sözcüğü sorumluluğu yok eder. Uğur, tesadüfün övülüşüdür. Talih ve şans, bilinçsiz bir kayırmayı var etme çabasından başka nedir?

Kader = hiç kimse. Herhangi bir olayın sonucu, iki düşman olan 'alınyazısı' ve 'uğur'  ile nitelendirildiği anda, tüm asıl sebepler ortadan kalkacaktır.

Yalanpatlatan 👁

    Göklerin ve yıldızların ve siyah boşluğun üzerindeki horoz bana 'sonsuz' akıl bahşetti ve siz temsilciler, konu yaratılış sadakatini soru tezgahına yatırmaya gelince benden aklımı kapatmamı diliyorsunuz. Ancak şalteri yoktur.

    Bir şarapnel bombası üretiyorsan, patladığında parçalarının sana isabet etme ihtimalini hesaplarsın. Akıl, oturup kendi kendini bile bir ömür düşlemiştir. Onu boş halde dünyaya fırlatırsan (merhaba, benim adım tabula rasa) içinden neyin çıkacağını kestirmek zorundasın. Etrafa fikirler savuracaktır. Bitmek bilmez bir merak iştahı içinde kalacaktır. Fikirler yeterli zaman sonra silahlara dönüşür : oklar ve mızraklar. Önünde sonunda bu okların  müridlerine, mızrakların sana yöneleceğini bilmelisin. Bilmeliydin.


    Tanrılar, eğer bana her şeyi, her şekilde kıyasa sokabilecek bir akıl verirseniz, günün birinde bunun hikayelerinizin de sonunu getirebileceğini öngöremediğiniz için sizlere söyleyecek tek bir söz kalmıştır. "Hay aksi..."


    İnsan, ürettiği şeylerin yaratabileceği sorunlara karşı tedbir almayı ilke edinmiştir. İnsan, şarapnel bombasından korunabilmiştir. Ancak zihinden saçılan şarapnellerden hiçbir tanrı saklanamadı.

Unutmayı unutmak - 1🧠

    Unutmanın kendisi unutulduğunda, her şey hatırlanacaktır. Geriye hatırlanmayacak tek bir şey kalacaktır. "Unutmak". Unutmak hatırlanmadığı için her şey hatırlanamamış olacaktır. Kişi, sürekli olarak tek bir şeyi hatırlamak isteyecektir. Nasıl unuttuğunu. Ancak o aşamada esasen bir unutma içinde olacaktır. Tek bir şey dışında her şeyi hatırladığını sanan bu kişi, hatırlamaya çalıştığı şeyin unutmak olduğunu hatırlayınca, aslında "unutmak" eylemini unutmadığını fark edecektir. Çünkü "unutma" yı unutmuştur.

yazının ikincisi için >


Paradoks defterimden.

Bilgi-nin ölümü

Gerçek bilgi, fikir ve şey-in özdeşliğidir.   - Pessoa

    Ölümü bilmem mümkün müdür?  Ölüm hakkında yığınlara evrilmiş fikirlerimi hangi 'şey' e atfedeceğim ? Ölümü düşündükçe onu genişletiyorum. Ölümün kendisi benimle buluştuğunda,  karşısına fikirlerimle çıkamayacağım. Onu alt edemeyeceğim.

    Eğer zihnim, ölümle söz düellosuna girebilmek gayesiyle ölümsüz olmak isterse, bu sefer ölüme asla ulaşamayacaktır. Ölümün karşısına fikirlerim ile çıkabileceğim bir uzam yok mudur? Sorularım olmadan ben neye yararım ?

    Biliyorum, o bir duraktır. Duruştur. Mesafe-nin yok oluşudur. Ölüm acı olmayacaktır. O geldiğinde acı kalmayacaktır. Benim gerçek acım, öldükten sonra soru soramamak olacaktır.

Birbirlerini Doğuranlar

Tarafsızlık -  ortada olmanın safını tutma

Objektivite - uçlara kaymama fanatikliği

Ölümsüzlük -  faniliğin ölmesi

Yoksulluk -  eksikliklerin varlığı

Hareket -  sonsuz sayıda duruş

Cahillik - her şeyi bilmek

Sessizlik - duyulabilecek en net ses

Savaş - yok etme güdüsüyle barışmak

İlk aşama 〰️

İşte böyle öldürülür tanrı dediğin.

Vura vura, eze eze, kese kese değil ; en sivri ucuyla aklın.

Şimdi, katillerin en büyüğü benim. Ben, bilinmezi öldürenim.